بناهای فرهنگی مثل آمفی تئاتر روز به روز در حال افزایش هستند چون به هر میزان علم و فناوری گسترده تر می شود، موضوعات برای صحبت کردن نیز افزایش می یابد. از طرفی مدیریت ساخت و طراحی سالن آمفی تئاتر بسیار حساس است چون علاوه بر زمانبر بودن و صرف هزینه های زیاد، پس از تکمیل ساخت قابل تغییر نیست مگر اینکه هزینه های چند برابری صرف بازسازی شود. در ادامه تلاش کرده ایم تا استانداردهای طراحی سالن آمفی تئاتر را به طور کامل بررسی کنیم.
منظور از اصول و استانداردهای طراحی آمفی تئاتر یعنی ایجاد محیطی متعادل برای نشستن و گوش دادن حضار و صحبت کردن سخنرانان و دید کافی برای هر دو افرادی که در سالن حضور دارند. از طرفی در طراحی پلان معماری باید سیستم های امنیتی و نظارتی، خدمات مختلف و امکانات گوناگون نیز برای سالن آمفی تئاتر در نظر گرفته شوند که در مورد آنها صحبت خواهیم کرد.
با توجه به اینکه یک سالن آمفی تئاتر از یک یا چند بخش ورودی، محل انتظار یا لابی، سال اجرا، خدمات پشت صحنه، نورپردازی و اتاق فرمان، محل نشستن حضار، اتاق های استراحت، اتاق گریم و غیره تشکیل شده ضوابط و استانداردهای طراحی سالن آمفی تئاتر پیچیده است. به همین دلیل یکی از چالش برانگیزترین پروژه های معماری محسوب می شود.
قبل از اینکه ضوابط، استانداردها و اصول طراحی آمفی تئاتر را توضیح دهیم بد نیست بدانید که سالن های آمفی تئاتر مخصوص ساختمان های تجاری و اداری نیستند. امروزه در ایده های طراحی ویلا نیز بخش هایی برای سالن آمفی تئاتر، همایش یا کنفرانس نیز در نظر گرفته شده است.
استانداردهای پلان طراحی سالن آمفی تئاتر ساختمان:
برای طراحی دکوراسیون سالن آمفی تئاتر (توضیح بیشتر در خصوص تفاوت طراحی داخلی و دکوراسیون داخلی) باید به چندین نکته و استاندارد دقت کرد. ردیف های وسط باید ۱۴ تا ۱۶ صندلی داشته باشند بجز اینکه در سمت جانبی آن یک درب خروجی قرار گرفته باشد.
راهروهای کناری باید فاصله ای بین ۱۵۰ تا ۱۸۰ سانتیمتر داشته باشند (برای سالن های بالای ۳۵۰ نفر) که اگر سالن آمفی تئاتر بزرگ است این فاصله باید به ۱۸۰ سانتیمتر برسد. راهرو وسطی باید طولی معادل ۱۲۰ سانتیمتر داشته باشد. طبق استاندارد باید برای هر ۶ ردیف یک درب و مسیر خروجی قرار داده شود که بزرگترین مسیر خروجی بین ردیف ها باشد. درب فضاهای آمفی تئاتر و سالن های خروجی هم باید به سمت بیرون باز شوند.
